Η Πία Τάφντρουπ (Κοπεγχάγη, 1952) είναι ποιήτρια και συγγραφέας, μέλος της Δανέζικης Ακαδημίας. Μεταξύ άλλων βραβείων έχει λάβει το Βραβείο Nordic Council’s Literature Prize και το Βραβείο Nordic από τη Σουηδική Ακαδημία. Έχει δημοσιεύσει 15 ποιητικές συλλογές μεταξύ των οποίων και οι When an Angel Breaks her Silence (1981), No Hold (1982), The Innermost Zone (1983), Spring Tide (1985), White Fever (1986), The Bridge of Moments (1986), The Crystal Forest (1992), Territorial Song (1994), Queen’s Gate (1998), Thousand Born (1999), The Whales in Paris (2002), Tarkovsky΄s Horses (2006), Boomerang (2008), The Migrant Bird΄s Compass (2010) και Salamander Sun (2012). Έχει δημοσιεύσει και μια ανθολογία του έργου της: Walking over the Water (1991), δυο μυθιστορήματα: Surrender το (2004) και Star Without Land το (2008), δυο θεατρικά έργα: Death in the Mountains (1988), The Earth Is Blue (1991) και δυο ανθολογίες. Τα ποιήματά της σε μετάφραση έχουν δημοσιευθεί σε 6 περιοδικά στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά και την Αυστραλία. Έχει εμφανιστεί σε δημόσιες αναγνώσεις στην Ευρώπη, τη Βόρειο και Νότιο Αμερική, την Αυστραλία και την Ασία. www.tafdrup.com
Pia Tafdrup (Copenhagen,1952) is a Danish poet and writer, a member of The Danish Academy. Among several prizes Pia Tafdrup has received the Nordic Council’s Literature Prize in 1999 and the Nordic Prize in 2006 from The Swedish Academy. She has published 15 collections of poetry, among them When an Angel Breaks her Silence 1981, No Hold 1982, The Innermost Zone 1983, Spring Tide 1985, (Forest Books 1989), White Fever 1986, The Bridge of Moments 1986, The Crystal Forest 1992, Territorial Song 1994, Queen΄s Gate 1998, (Bloodaxe 2001), Thousand Born 1999, The Whales in Paris 2002, Tarkovsky΄s Horses 2006, Boomerang 2008, The Migrant Bird΄s Compass 2010 and Salamander Sun 2012. Pia Tafdrup has also published a statement of her poetics: Walking over the Water 1991, two novels: Surrender 2004 and Star Without Land 2008, two plays: Death in the Mountains 1988, The Earth Is Blue 1991 and edited two anthologies. Pia Tafdrup΄s poems are translated into more than 30 languages. English translations of her poems have been published in 60 literary journals in the U.K., U.S., Canada, and Australia. She has had readings in Europe, North and South America, Asia and Australia. www.tafdrup.com
ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ
Ήμουν μια νύχτα του Αυγούστου, στην άλλη πλευρά του πάγου του πλανήτη,
ήμουν ένα χέρι που γραπώθηκε και κρατήθηκε σφιχτά,
ήμουν χιονοστιβάδα, τοίχος που καίγεται, μαύρος σαν αίμα,
ήμουν ένα κοφτό πέρασμα στην καρδιά της μάνας μου,
όπου εκείνη έπρεπε ν’ αποφασίσει
αν άξιζε να ζεις,
ήμουν ο πόθος του πατέρα μου, ήμουν η συγχώρεση,
ήμουν ο σφυγμός της γης, οι πιο βαθιές αρτηρίες,
ήμουν η πάχνη στο γρασίδι, ένα τραχύ, παγωμένο πρωινό,
ήμουν λουλούδι και άρωμα από νέκταρ,
ήμουν μια γλυκερή ζουμερή γεύση
Από μήλο με πικρό κόκκινο φλούδι
– ένα κουκούτσι
που καβαλούσε το νερό χωρίς να βουλιάζει
και ξεβράστηκε στη στεριά σε μια βορινή ακτή
στον πεντηκοστό έκτο παράλληλο,
ήμουν το μυστικό που βρέθηκε από μια αχτίδα φωτός,
που το είδε το μάτι ενός αγγέλου –
ένα μάτι που πίστευε ότι χάθηκε,
εκεί που η παραλία ήταν άσπρη σαν αλάτι, η άμμος ελαφριά σαν στάχτη,
και το δάσος με τις οξιές ανάγκαζε τις απότομες πλαγιές
να καθρεφτίζονται στο νερό,
ηχώ την ηχώ…
Ήμουν οργισμένος πυρετός στο αίμα,
ήμουν μεμβράνη που έσπασε, πουλιά που πέταξαν,
ήμουν το βουητό κάτω από τον θόλο των κορυφών των δέντρων,
ένας βόμβος από ήχους που οδηγούν ανάλαφρα μέσα,
εκεί που σβήνουν τα μονοπάτια,
και δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού,
στο μαγνητικό πεδίο του κρυμμένου, στη ζώνη της δίνης του σκοταδιού,
απ’ όπου όλα τα γράμματα ξεπηδούν
– έξω στο φως,
έξω στη σιωπή, για να ριζώσουν
σε ατέλειωτο παρόν,
εκεί που κατοικούν οι σκιές, και δεν αφομοιώνονται.
Mετάφραση από τα Δανικά Σωτήρης Σουλιώτης
KERNEL
I was a night in August, on the other side of the planets’ ice,
I was a hand that gripped and held fast,
I was an avalanche, a blood-black wall on fire,
I was a strident passage in my mother’s heart,
where she had to decide
if life was worth living,
I was my father’s lust, I was forgiveness,
I was the pulse in the earth, the deepest veins,
I was the dew in the grass one raw, cold morning,
I was flower and nectar scent,
I was a dripping sweetish taste
of the apple with bitter carnelian-red peel,
– a kernel,
that rode on the water without sinking
and was washed ashore on a north-facing coast
on the fifty-sixth parallel,
I was the hidden, found by a beam of light,
seen by an angel’s eye —
an eye that thought itself lost,
where the shore was salt-white, the sand light as ash,
and the beech-wood forced steep slopes
to reflect itself in the water,
echo on echo…
I was a raging fever in the blood,
I was a membrane that burst, the birds that flew,
I was the murmur in the room beneath the treetops’ cupola,
a whirring of sounds that led weightlessly in
where paths are erased,
and there is no way back,
into the magnetic field of the hidden, into the zone of sucking darkness,
from which all the alphabet’s letters spring
– out into the light,
out into the silence to strike root
in endless present,
where the shadows dwell, and do not assimilate.
Translated by David McDuff
athenswpf 