Ο Γιώργος Ρούβαλης γεννήθηκε το 1949 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Ναύπλιο. Έζησε 30 χρόνια στο εξωτερικό και από το 2001, που επέστρεψε, ασχολείται εντατικά με την ιστορία του Ναυπλίου και τη συγγραφή. Μέχρι τώρα έχει εκδώσει δύο βιβλία για το Ναύπλιο, αφενός το Ναύπλιον, Σπηλιάδου 1, (Ναύδετο, 2008) και αφετέρου το Οι πέτρες και οι άνθρωποι, Μικροϊστορία του Ναυπλίου, (ο.π., 2009). Υπήρξε συντονιστής έκδοσης του περιοδικού τόμου Ναυπλιακά Ανάλεκτα. Ακόμα έγραψε τη συλλογή διηγημάτων Στ’ Ανάπλι (Γαβριηλίδης, 2005), τα ποιήματα Επιστροφή στ’ Ανάπλι (Γαβριηλίδης, 2003) και την ιστορική μελέτη Τι έτρωγε ο παππούς μου, Μια αστική οικογένεια στο Ναύπλιο του 1920 (Nαυπλιακά Ανάλεκτα, τόμος VI, 2007). Επιμελήθηκε την δίτομη έκδοση της Ιστορίας του Ναυπλίου του Θ. Δημόπουλου (2010). Είναι καθηγητής Ιστορίας και Λογοτεχνίας της Λατινικής Αμερικής και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Yiorgos Rouvalis was born in Nafplion in 1949 and grew up in Athens. For thirty years he lived abroad, in Europe and Latin America. In 2001 he repatriated and keeps himself busy with writing and with the history of Nafplion. So far he has published three books about his birthday place city. He was a coordinating editor of Nafpliaka Analekta. He has translated into Greek many poets and writers from Latin America, including Ledo Ivo and Graciliano Ramos. He ia also professor of Latin American History and Literature and member of Hellenic Writers’ Society.
ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Το Μουσείο της Αγάπης μας
δεν υπάρχει.
Δεν είναι απαραίτητα, ούτε το εισιτήριο της πρώτης ταινίας που
είδαμε μαζί
ούτε το χωνάκι με φιστίκια που φάγαμε
–με τα αρχικά μας, μια καρδούλα και πλήρη ημερομηνία–
ούτε ο φελλός από την πρώτη μας φιάλη σαμπάνιας,
για να βασιστούμε πάνω τους και να θυμόμαστε
Το Μουσείο δεν υπάρχει
γιατί η αγάπη μας είναι ζωντανή.
THE MUSEUM
The museum of our love
does not exist.
The ticket of the first movie we saw together,
the paper cone for the peanuts
—with our initials, a little heart and date—
or the cork of our first split of champagne
are not necessary to make us remember.
The Museum does not exist
because our love is alive.
athenswpf 