Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση (1942 – 1944). Την ίδια περίοδο (το 1943) δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα σε λογοτεχνικό περιοδικό. Τον Σεπτέμβριο του 1944 παρ’ολίγο να εκτελεστεί από συμμορία συνεργατών των Ναζί. Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου εξορίστηκε για τις ιδέες του στη Μακρόνησο και τον Άγιο Ευστράτιο (από το 1951 ώς το 1954). Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών, φιλοσοφία και κοινωνιολογία στη Σορβόνη και την Ecole des Hautes Etudes στη Γαλλία κι εργάστηκε ως σύμβουλος σε ερευνητικά κέντρα της UNESCO στο Παρίσι και της FAO στη Ρώμη. Από τους εξέχοντες ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, ο Πατρίκιος εξέδωσε δεκαοκτώ ποιητικά βιβλία, τέσσερα πεζογραφικά και τέσσερα βιβλία κοινωνιολογίας, ενώ δημοσίευσε και πλήθος δοκίμια, άρθρα και μεταφράσεις του ποιητικών, πεζογραφικών και φιλοσοφικών έργων. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλές ανθολογίες και περιοδικά στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τις Αραβικές Χώρες. Ποιητικά του βιβλία έχουν μεταφραστεί κι εκδοθεί στη Γερμανία, την Ιταλία, τη Σερβία, τις ΗΠΑ και την Αλβανία. Το 1994 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του και το 2008 το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.
Titos Patrikios was born in Athens in 1928. He took part in the anti-nazi resistance (1942-1944). A month before the liberation of Greece (September 1944) he risked to be executed by Nazi collaborators. At that time (in 1943) he published his first poem. Patrikios experienced the consequences of the Greek Civil War (1946-1949) and was confined in concentration camps in the islands of Makronissos and Ayios Efstratios (1951-1954). He studied Law at the University of Athens and philosophy and sociology at Sorbonne and the Ecole des Hautes Etudes in Paris, and worked as a consultant for UNESCO (Paris) and FAO (Rome). He has translated many works of poetry, prose and philosophy. One of the most prominent poets of the First Post-war Generation, Patrikios has published eighteen books of poetry, four of prose, four of sociology and many essays. His poems have been published in many European, American and Arab reviews and anthologies. Five selections of his poems have been translated and published in France, Germany, Albania, Serbia and the USA.In 1994 he was awarded with the Great Greek National Prize, and in 2008 with the Athens Academy prize for his life achievement in literature.
Η Πύλη των Λεόντων
Τα λιοντάρια είχαν χαθεί από χρόνια
ούτε ένα δεν βρισκόταν σ’ όλη την Ελλάδα
ή μάλλον ένα μοναχικό, κυνηγημένο,
κάπου είχε κρυφτεί στην Πελοπόννησο
χωρίς ν’ απειλεί πια κανέναν
ώσπου το σκότωσε κι αυτό ο Ηρακλής.
Ωστόσο η θύμηση των λιονταριών
ποτέ δεν έπαψε να τρομάζει
τρόμαζε η εικόνα τους σε θυρεούς και ασπίδες
τρόμαζε τ’ ομοίωμά τους στα μνημεία των μαχών
τρόμαζε η ανάγλυφη μορφή τους
στο πέτρινο υπέρθυρο της πύλης.
Τρομάζει πάντα το βαρύ μας παρελθόν
τρομάζει η αφήγηση όσων έχουν συμβεί
καθώς τη χαράζει η γραφή στο υπέρθυρο
της πύλης που καθημερινά διαβαίνουμε.
The Lion’s Gate
The lions had already departed.
Not even one in all of Greece,
except for a rather solitary, evasive
lion hiding out somewhere on the Peloponnesus,
a threat to no one at all,
until it too was slaughtered by Hercules.
Still, our memories of lions
never stopped terrifying us:
their terrible images on coats of arms and shields,
their terrible figures on battle monuments,
that terrible relief carved
into a stone lintel over the gate.
Our past is forever full, terrible,
just as the story of what happened is terrible,
carved as it is now, written on the lintel
of the gate we pass through every day.
Translation by Christopher Bakken & Roula Konsolaki
athenswpf 