Ο Άνταμ Ζαγκαγιέβσκι γεννήθηκε το 1945 στη Λεόπολη (Lvov/L’viv, σήμερα στην Ουκρανία) και μεγάλωσε στην πόλη Γκλίβιτσε της Πολωνίας. Το 1963 μετοίκησε στην Κρακοβία όπου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Γιαγκελόν. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ανέπτυξε αντικαθεστωτική δράση και συμμετείχε στο αντιπολιτευτικό λογοτεχνικό κίνημα. Το 1979 έλαβε υποτροφία από το διεθνές Kunstlerprogramm του Βερολίνου όπου πέρασε δύο χρόνια. Από το 1982 έζησε στο Παρίσι και το 2002 επέστρεψε στην Κρακοβία. Στο Παρίσι συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα του λογοτεχνικού περιοδικού της εξορίας “Zeszyty Literackie” (περιοδικού που μεταφέρθηκε αργότερα στη Βαρσοβία, όπου συνεχίζεται ακόμα η έκδοσή του). Την άνοιξη του 1988 άρχισε να διδάσκει για ένα εξάμηνο κάθε χρόνο στο πρόγραμμα δημιουργικής γραφής του Πανεπιστημίου του Χιούστον. Το 2007 έγινε μέλος της Επιτροπής Κοινωνικής Σκέψης του Πανεπιστήμιου του Σικάγου, όπου διδάσκει λογοτεχνία για ένα τρίμηνο το χρόνο. Έχει δημοσιεύσει αρκετές ποιητικές συλλογές και συλλογές δοκιμίων. Τίποτε το εντυπωσιακό δεν έχει συμβεί στη ζωή του.
Adam Zagajewski was born in 1945 in Lvov (now in the Ukraine) and grew up in Gliwice, Poland. In 1963 moved to Krakow where he studied at the Jagiellonian University. In the late seventies was an active dissident and took part in the oppositional literary movement. In 1979 was offered a fellowship by the International Kunstlerprogramm and spent two years in Berlin. Since late 1982 had lived in Paris. In 2002 returned to Krakow. In Paris he joined the editorial board of the exile literary magazine “Zeszyty Literackie”; this magazine had been later transferred to Warsaw where it’s still active. In the spring of 1988 began to teach a semester a year at the University of Houston Creative Writing Program. In 2007 became a member of the Committee on Social Thought at the University of Chicago where he teaches literature one quarter a year. Published several collections of poems and several collections of essays. Nothing sensational has ever happened to him.
Μυστικισμός για αρχαρίους
Η μέρα ήταν γλυκιά και γενναιόδωρο το φως.
Ο Γερμανός στο υπαίθριο καφέ
είχε στα γόνατα ένα μικρό βιβλίο.
Μπορούσα να διακρίνω τον τίτλο του:
Μυστικισμός για αρχαρίους.
Ξάφνου κατάλαβα ότι τα χελιδόνια
που έκαναν περιπολίες στα δρομάκια του Μοντεπουλτσιάνο
με τα στριγκά σφυρίγματά τους
και οι ψιθυριστές φωνές των άτολμων ταξιδιωτών
από την Ανατολική Ευρώπη, αυτή που λένε Κεντρική,
και οι λευκοί ερωδιοί που στέκονταν – χθες ήταν, ή προχθές; –
στους ορυζώνες σαν καθολικές καλόγριες,
και το σούρουπο, αργό και συστηματικό,
που σβήνει το περίγραμμα των μεσαιωνικών σπιτιών,
και τα λιόδεντρα στους λόφους,
παραδομένα στον αέρα και στη ζέστη,
και η κεφαλή της ΄Αγνωστης Πριγκίπισσας,
που είδα και θαύμασα στο Λούβρο,
και οι υαλογραφίες των εκκλησιών που ’ναι σαν τα φτερά της πεταλούδας
πασπαλισμένα με τη γύρη των λουλουδιών,
και το μικρό αηδόνι που εξασκείται στην απαγγελία
πλάι στον αυτοκινητόδρομο,
και τα ταξίδια, όλα τα ταξίδια,
όλα αυτά είναι απλά μυστικισμός για αρχαρίους,
το πρώτο μάθημα, τα προλεγόμενα
για μια εξέταση, που διαρκώς αναβάλλεται
γι’ αργότερα.
Μετάφραση Βασίλης Μαραγκός
Mysticism for Beginners
The day was mild, the light was generous.
The German on the café terrace
held a small book on his lap.
I caught sight of the title:
Mysticism for Beginners.
Suddenly I understood that the swallows
patrolling the streets of Montepulciano
with their shrill whistles,
and the hushed talk of timid travelers
from Eastern, so-called Central Europe,
and the white herons standing—yesterday? the day before?—
like nuns in fields of rice,
and the dusk, slow and systematic,
erasing the outlines of medieval houses,
and olive trees on little hills,
abandoned to the wind and heat,
and the head of the Unknown Princess
that I saw and admired in the Louvre,
and stained-glass windows like butterfly wings
sprinkled with pollen,
and the little nightingale practicing
its speech beside the highway,
and any journey, any kind of trip,
are only mysticism for beginners,
the elementary course, prelude
to a test that’s been
postponed.
Translated by Clare Cavanagh
athenswpf 