O Νικόλας Ευαντινός γεννήθηκε το 1982 στην Ιεράπετρα Κρήτης όπου μεγάλωσε και ζει. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας Αρχαιολογίας, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην νεοελληνική φιλολογία και υποψήφιος διδάκτορας του τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: Μικρές Αγγελίες και Ειδήσεις (2008, Γαβριηλίδης), Ρουβίκωνας στα μέτρα μας (2011, Μελάνι), Ενεός (2012, Μανδραγόρας). Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες ανθολογίες, ενώ έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά και στα αγγλικά. Παράλληλα ασχολείται με την μουσική. Το 2010 κυκλοφόρησε ο δίσκος Πανταχού Απών με τραγούδια δικά του, τα οποία ερμήνευσε ο ίδιος. Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί και τραγουδηθεί από διάφορους καλλιτέχνες.
Nikolas Evadinos was born in Crete in 1982.He studied History and New Greek History, and he finished his postgraduate level studies in New Greek Literature at the Universityof Crete. In 2008 his first poetry collection Small advertisements and news (Gavriilidis) was published and in 2011 his second book Rubicon in our size (Melani). His poems have been translated by Michel Volkovitch in French and they have been included in his anthology “Douze jeunes poetes”. Also his poems have been included in the anthology 30 under 30 published by Society of (de)kata. He was proposed to participate in the 1st Greek festival for new writers (2011), in the 3rd International meeting for Ancient Drama in Korinthia, and in the Poetic Convention for Tassos Livaditis in Athens (2010), organized by the Union of Greek Journalists. His poems have been published in several literary magazines and newspapers like Entefktirio, Teflon, Epohi, Avgi, Vakhikon etc. He composes music, writes lyrics and sings his songs. In 2010 he recorded his first album with 12 songs, distributed by the record company Epta. He lives in Crete and teaches History, Literature and Greek in students of secondary school.
Δίχως βάρος
Κάποτε ο ουρανός σαν σαπισμένο πόδι μελανός
έπεσε στον ύπνο μας, πλακώνοντας τον ξύπνιο μας
και ήρθανε χειμώνες καρδιοθραύστες,
που σπέρνανε σακάτικα βιολιά στο χώμα των χορών
και μαυροαίματα πουλάκια χιμούσαν στις ανθρωποφωλιές
τρώγοντας την όρεξη για ψωμί
και κίτρινες βροχές κυλούσανε στις φλέβες
όσων σκάβανε το ρημαγμένο χώμα
και μαθητές αρίστευαν, άκριτα μαζεύοντας συγκομιδές
από τα δέντρα μιας χρήσης
και το πτώμα του Τάλου καλώδια γεννοβολούσε
δίχως ακτές να προστατεύει
κι οι λέξεις, δίχως ευχή ή κατάρα,
ξαρμάτωτες κι ανεμικές ήταν μαύρα μαγνάδια
στον κούφιο αέρα
κι εμείς σε κοιμισμένα ύδατα κάναμε τον πεθαμένο
για να γλιτώσουμε από το βάρος μας….
Weightless
One time the sky, black like a gangrenous leg,
fell upon our sleep crushing the awake among us
and heart-shattering winters arrived
which sowed maimed fiddles in the earth of dances
and black-blooded birds darted into human nests
eating the appetite like it was bread
and yellow rains wallowed in the veins
of those who dug in the fissured earth
and pupils got top grades uncritically gathering fruits
from the trees of utility
and the corpse of Talus* spawned cables
without protecting the shores
and words disarmed and windy,
without prayer or curse, were black veils
in the hollow air
and we pretended to be dead in sleeping waters
so we might escape from our weight…
*According to Greek mythology Talus was a giant robot built for King Minos of Crete. Once a day he patrolled the whole of Crete’s shoreline to protect the island’s coasts.
athenswpf 